W dniu 8 listopada odbyła się akademia z okazji 106. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. Motywami przewodnimi uroczystości były pamięć i hołd oddany wszystkim poległym w obronie naszej ojczyzny. Uczniowie zaprezentowali treści odnoszące się do tożsamości narodowej – najważniejszej wartości, której pielęgnowanie i obrona warunkują prawdziwą wolność każdego człowieka. W czasach zaborów Polaków łączyło pragnienie utrzymania polskości. Przesłanie tej części akademii - echo minionych wydarzeń i zachęta na przyszłość wybrzmiały w pierwszej zwrotce pieśni „Miejcie nadzieję”:
Miejcie nadzieję nie tę lichą, marną Co rdzeń spróchniały w wątły kwiat ubiera,
Lecz tę niezłomną, która tkwi jak ziarno
Przyszłych poświęceń w duszy bohatera.
Uczestnicy wydarzenia zwrócili uwagę na okrucieństwo wojny, niosącej zawsze niesprawiedliwość, zniszczenie, ból, tęsknotę, stratę. Przywołany fragment historii z czasów II wojny światowej (Zdążyć przed Panem Bogiem H.Krall) o bezkarnie wyśmianym, poniżonym Żydzie na beczce, zobrazował przyczyny wojen, które często mają swój początek w błędnych przekonaniach o wyższości jednych nad drugimi. Komentarz do tych treści stanowiły kolejne wyśpiewane zwrotki pieśni „Miejcie nadzieję”:
Miejcie odwagę!... Nie tę jednodniową,
Co w rozpaczliwym przedsięwzięciu pryska,
Lecz tę, co wiecznie z podniesioną głową
Nie da się zepchnąć z swego stanowiska.
Na koniec rozważaliśmy zagadnienie patriotyzmu i jego przejawów w codziennym życiu. Wobec wyzwań, które niosą czasy współczesne, słowami wiersza W. Szymborskiej „Gawęda o miłości ziemi ojczystej”, złożyliśmy obietnicę Naszej Ziemi:
Ziemio ojczysta, ziemio jasna,
nie będę powalonym drzewem.
Codziennie mocniej w ciebie wrastam
radością, smutkiem, dumą, gniewem.
Nie będę jak zerwana nić.
Odrzucam pusto brzmiące słowa.
Można nie kochać cię – i żyć,
ale nie można owocować.
(…)
By na tej twarzy spokój był
i dobroć, i rozumny uśmiech,
naród mój nie żałuje sił,
walczy i tworzy, i nie uśnie.
Pierścienie świetlnych lat nad nami,
ziemia ojczysta pod stopami.
Nie będę ptakiem wypłoszonym
ani jak puste gniazdo po nim.